Wirtualny atlas roślin: Włośnica zielona / Setaria viridis

Włośnica zielona, dziki ber (Setaria viridis) – gatunek roślin jednorocznych należący do rodziny wiechlinowatych. W polskiej florze archeofit pospolicie występujący na całym niżu i w niższych położeniach górskich.

Pokrój tworzy gęste kępy. Łodyga źdźbła cienkie, podnoszące się, u nasady rozgałęzione, dorasta od 5-40 cm. Źdźbło rozszerzające się w górnej części i szorstkie. Część pomiędzy pochwą liściową a blaszką jest okryta cienkimi i długimi włosami. Liście lancetowate, równowąskie, z niebieskim nalotem, z rzęskami przy pochwach. Górna część blaszki liściowej szorstka, dolna – mniej szorstka. Kwiaty kłoski o długości do 2,3 mm, zebrane w zbitą wiechę walcowatego kształtu. Wiecha jest trochę zwisająca i w dolnej części nieco przerywana. Oś kłoska owłosiona, pod kłoskiem szorstkie szczeciny o długości 5-10 mm, barwy zielonej lub fioletowej. Kwitnie od lipca do września. Druga plewa zakrywa całkowicie plewkę dolną, która jest nieco wydęta i pokryta poprzecznie niewielkimi guzkami. Kłoski odpadają od wiechy w całości. Owoc zielone (również po dojrzeniu) ziarniaki.

Biologia i występowanie

Roślina rosnąca jako pospolity chwast w ogrodach i na polach uprawnych oraz na odłogach. Lubi gleby piaszczyste, świeże. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All. Panico-Setarion.

Dawniej włośnica zielona, jak również włośnica sina były uprawiane jako rośliny zbożowe – z ziarniaków robiono kaszę.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-09 01:59:15]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72327080. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.