Konietlica łąkowa Trisetum flavescens

Konietlica łąkowa, konietlica złota (Trisetum flavescens (L.) P. Beauv.) – gatunek roślin z rodziny wiechlinowatych. Występuje w dużej części Europy (na północy jako gatunek introdukowany), w południowo-zachodniej Azji i północno-zachodniej Afryce. Introdukowany poza tym na oba kontynenty amerykańskie, w Azji do Himalajów i na Kamczatkę, Australii i Nowej Gwinei. W Polsce gatunek rozpowszechniony na południu, zwłaszcza na obszarach górskich i wyżynnych, na niżu rzadszy, zwłaszcza w środkowej i północno-wschodniej części kraju, przy tym też na północy uważany za gatunek introdukowany. Trawa łąkowa.

Łodyga źdźbło o wysokości 30–80 cm. Kwiaty wiechy są luźno rozpostarte o długości sięgającej do 20 cm. Posiadają bardzo dużo jajowatych jasnożółtych lub złotożółtych kłosków.

Cenna trawa pastewna. Lubi nawożenie. Uprawiana jest w kilku odmianach. Występuje przede wszystkim na wapieniach i glebach zasadowych.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2025-03-31 10:46:04]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=74784623. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy łodygi
    • szacowana wysokość łodygi
      • od kolana do pasa (60 < x < 100 cm)
  • cechy kwiatów
    • barwa kwiatów
      • płatki żółte
    • kwiatostan
      • groniasty
        • prosty
          • kłos
  • ogólne
    • roślina użytkowa
    • trawa
  • siedlisko
    • wapienie