Wirtualny atlas roślin: Turzyca skąpokwiatowa / Carex pauciflora

Turzyca skąpokwiatowa (Carex pauciflora L.) – gatunek rośliny z rodziny ciborowatych.

Pokrój roślina trwała, wysokości 5–20 cm, z nadziemnymi rozłogami. Łodyga wzniesiona, u podstawy ulistniona, gładka, tępo trójkanciasta. Wyrasta z cienkiego kłącza. Liście pochwy liściowe brązowe. Blaszki liściowe do 1 mm szerokości, równowąskie, słabo rynienkowate. Przysadki kwiatów żeńskich odpadają dość wcześnie, Podsadek brak. Kwiaty roślina jednopienna. Kwiatostan stanowi jedyny kłos szczytowy długości 0,5–1 cm, u góry z 1–3 kwiatami męskimi, u dołu z 2– żeńskimi. Plewy jajowate lub wydłużone, jasnobrązowe, z zielonym grzbietem i białymi brzegami, szybko odpadające. Pęcherzyki dłuższe od plew, po dojrzeniu słomiastoźółte, długości 6–7 mm, z dzióbkiem, zaostrzone, gładkie. Słupek z 3 znamionami.

Biologia i występowanie

Występuje na północy Europy oraz w górach Europy Środkowej. W Polsce występuje w północnej części kraju (Pojezierze Pomorskie, Warmia i Mazury) oraz w Karpatach i Sudetach, wraz z przylegająca do nich krainą Południowopolsko-Łużycką i wszędzie jest rzadki. W Karpatach stwierdzono występowanie na ok. 30 stanowiskach w Beskidzie Żywieckim, Działach Orawskich, Kotlinie Orawsko-Nowotarskiej, Gorcach, Bieszczadach i Tatrach. Stanowiska w Tatrach i na Podtatrzu: nad brzegami Wielkiego Stawu Polskiego, Morskiego Oka, Wyżniego Toporowego Stawu, Czarnego Stawu Polskiego, w Dolinie Pańszczycy, na Polanie Biały Potok, Molkówce, Ornaku, w Wyżniej Dolinie Chochołowskiej i w Dolinie Pięciu Stawów Polskich (Wolarczysko i Stare Solnisko). Bylina, geofit. Kwitnie od maja do czerwca. Siedlisko: wilgotne wrzosowiska, torfowiska przejściowe i wysokie. Występuje na kwaśnych, ubogich glebach torfowych. Gatunek charakterystyczny dla związku (All.) Sphagnetalia magellanici i Ass. Eriophoro-Trichophoretum caespitosi. Liczba chromosomów 2n= 76.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-03-28 00:56:23]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62820040. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
Carex pauciflora, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-14] (ang.).
Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kazimierz Zarzycki. Kraków: IB PAN, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
The Plant List. [dostęp 2017-03-22].
Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.