Żyto zwyczajne Secale cereale

Żyto zwyczajne (Secale cereale) – gatunek zbóż z rodziny wiechlinowatych, najważniejszy pod względem gospodarczym przedstawiciel rodzaju żyto. Pochodzi z Bliskiego Wschodu, ale uprawiany jest głównie w północno-wschodniej, wschodniej i środkowej Europie. Gatunek uprawiany jest jako jednoroczna roślina ozima, rzadziej jara. Uprawiana na glebach lekkich. Cechuje się dużą odpornością na mróz i małymi wymaganiami glebowymi i cieplnymi. Rozmieszczenie upraw związane jest z tradycją upraw, wykorzystaniem żyta jako paszy dla zwierząt gospodarskich oraz spożyciem żytniego chleba. Po jego skrzyżowaniu z pszenicą uzyskano pszenżyto.

Pokrój trawa silnie krzewiąca się, o długich źdźbłach, łatwo wylegających, płytko zakorzeniona. Kwiaty zebrane w 4-kanciasty kłos złożony. Kłoski zwykle 2-kwiatowe. Owoce ziarniaki nieoplewione, szarozielone.

Roślina wykorzystywana jest w całości, ew. słoma lub ziarno, jako pasza. Mąka żytnia może być używana do produkcji pieczywa żytniego, razowego i chleba na zakwasie, lecz ciasto jest mniej elastyczne niż pszeniczne i trzyma mniej dwutlenku węgla. Żytni chleb posiada więcej smaku niż pszenny, ma mniej kalorii i wyższą zawartość minerałów. Żyto również jest używane w Stanach Zjednoczonych do robienia whisky, ginu w Holandii, a w Rosji do produkcji piwa. W Polsce jest składnikiem bimbru o nazwie Żytko jako produkt regionalny produkowany na terenach zamieszkałych przez Białych Górali. Dojrzała słoma rośliny ma zastosowanie w produkcji strzechy, pościeli, papieru i słomianych kapeluszy.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-09 01:54:58]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72986834. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • ogólne
    • krzew
    • roślina użytkowa
    • trawa
  • cechy owoców
    • kolor owoców
      • zielone
      • szare
  • cechy kwiatów
    • kwiatostan
      • groniasty
        • prosty
          • kłos
        • złożony
          • kłos złożony

 
 
Mapa występowania
Źródło: The Global Biodiversity Information Facility i Użytkownicy atlasu.