Perz sitowy Elymus farctus

Perz sitowy (Elymus farctus) – gatunek byliny z rodziny wiechlinowatych, różnie ujmowany taksonomicznie – jako Elymus farctus lub Thinopyrum junceiforme‎.

Łodyga źdźbło do 70 cm wysokości. Liście zwijające się, z wyraźnymi, miękko owłosionymi żebrami na stronie górnej. Kwiaty zebrane w niezbyt liczne, siedzące, 5-8-kwiatowe kłoski o długości 1,5–3 cm, te z kolei zebrane w prosty kłos. Plewa 9-11 nerwowa, tępa.

Biologia i występowanie

Jako gatunek rodzimy występuje na wybrzeżach Europy od Francji po Półwysep Skandynawski i kraje bałtyckie. W Polsce współcześnie występuje na kilku stanowiskach skupionych w trzech obszarach – w okolicy Świnoujścia, Darłowa i nad Zatoką Gdańską. Bylina, hemikryptofit. Rośnie na wydmach. Kwitnie w czerwcu. Gatunek charakterystyczny zespołu Honckenyo-Agropyretum juncei.

Roślina umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006) w grupie gatunków wymierających - krytycznie zagrożonych (kategoria zagrożenia: E). W wydaniu z 2016 roku otrzymała kategorię CR (krytycznie zagrożony). Znajduje się także w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin w kategorii CR (krytycznie zagrożony).

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2025-03-29 16:12:58]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=74961482. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy kwiatów
    • pora kwitnienia
      • czerwiec
    • kwiatostan
      • groniasty
        • prosty
          • kłos
  • cechy łodygi
    • szacowana wysokość łodygi
      • od kolana do pasa (60 < x < 100 cm)
  • ogólne
    • bylina
    • Polska Czerwona Księga Roślin
    • gatunek rodzimy
    • CR – krytycznie zagrożony