Wirtualny atlas roślin: Koniczyna rozdęta / Trifolium fragiferum

Koniczyna rozdęta (Trifolium fragiferum L.) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny bobowatych. Występuje w Europie, zachodniej Azji i północnej Afryce, poza tym zawlekany. Podobnie jak inne koniczyny uprawiana jest jako roślina paszowa i dodawana w mieszankach traw w celu poprawy żyzności gleby (z powodu wiązania azotu w brodawkach korzeniowych).

Łodyga płożąca się i korzeniąca w węzłach. Osiąga 15–75 cm długości. Jest naga, rzadko nieco owłosiona i słabo rozgałęziona. Liście złożone z trzech eliptycznych lub jajowatych listków, drobno ząbkowanych, nagich, bez jasnych plam, często za to nieco sinawe. Nerwy boczne liczne, cienkie i tylko przy brzegu blaszki liściowej zgrubiałe, wielokrotnie rozgałęzione. Listki osiągają 10–28 mm długości i 5–19 mm szerokości. Przylistki duże, nagie, jajowatolancetowate, u dołu obłonione i tu zrośnięte z ogonkiem, w górze wolne i zaostrzone. Kwiaty motylkowe, zebrane po 30–60 w gęste, kuliste lub jajowate główki o szerokości 12 mm. Szypuły kwiatostanowe proste lub nieco wygięte, nagie lub słabo owłosione w górze, osiągają od 4 do 25 cm wysokości. Kwiaty o długości od 4,5 do 7 mm osadzone są na krótkich szypułkach. Przysadki błoniaste, sięgają do końców kielichów, a u dołu zrastają się w okrywę otaczającą nasadę kwiatostanu. Kielich dwuwargowy do 5 mm długi, gęsto owłosiony i stąd białawy. Rurka kielicha cylindryczna, gęsto unerwiona. Górne ząbki lancetowate, długości rurki. Dolne ząbki są nieco szersze i dłuższe. Korona czerwona, różowa lub rzadziej biała. Żagielek ciemno żyłkowany, eliptyczny lub równowąski, na końcu zaokrąglony. Paznokieć stanowi 1/3 jego długości. Skrzydełka i łódeczka krótsze od żagielka. Słupek z prostą szyjką, w zalążni zawiera 1 do 3 zalążków. Owoce strąki jajowate, spłaszczone, zawierające 1–2 nerkowate i brązowawe nasiona. Owoce otulone są trwałymi i charakterystycznie rozrośniętymi podczas owocowania kielichami, których wargi górne są pęcherzykowato rozdęte i siatkowato żyłkowane. Owocostany osiągają ponad 3 cm średnicy.

Biologia i występowanie

Rośnie na rozległych obszarach Europy z wyjątkiem jej północnych krańców – Islandii, północnej części Brytanii, Półwyspu Skandynawskiego i Rosji. Występuje w północnej Afryce – od Wysp Kanaryjskich, poprzez Maroko po Tunezję, i dalej na wschodzie na pojedynczych stanowiskach w Libii, Egipcie oraz w Etiopii. Rośnie na Bliskim Wschodzie po Iran i Pakistan na wschodzie oraz w rejonie Kaukazu i Syberii po Azję Środkową. Jako gatunek zawleczony koniczyna ta obecna jest w Ameryce Północnej, na Nowej Zelandii i w Australii. W Polsce gatunek rozpowszechniony na całym obszarze niżowym oraz na pogórzu. Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od maja do września. Występuje na łąkach, pastwiskach, brzegach wód, szczególnie na glebach słonych. Koniczyna ta uznawana jest za gatunek charakterystyczny dla związku zespołów Agropyro-Rumicion crispi i zespołu Blysmo-Juncetum compressi.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-09 02:33:29]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72987685. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.