Turzyca Hartmana Carex hartmanii

Pokrój roślina luźnokępkowa z czołgającymi się rozłogami. Kępy jasnozielone. Łodyga o wysokości 30-70 cm. Naga, choć u góry szorstka, o trójkątnym przekroju. Pochwy u nasady czarniawoczerwonawe, sieciowato postrzępione. Liście ciemnozielone, o szerokości 2-4 mm. Kwiaty zebrane w kwiatostan o długości 3-7 cm składający się z 3-5 walcowatych kłosów. Kłosy dolne walcowate, górne — jajowate. Kłos szczytowy walcowaty, o długości 1-3,5 cm i szerokości 4-5 mm. Obupłciowy z nielicznymi kwiatami pręcikowymi w jego dolnej części. Niżej 3-4 (rzadziej 2-5) kłoski żeńskie, z których górne są krótsze i leżą blisko kłoska szczytowego, a dolny jest oddalony od pozostałych. Najniższa podsadka nie jest dłuższa od całego kwiatostanu. Przysadki niesymetryczne, ciemnoczerwonobrązowe z jasną smugą pośrodku; żeńskie zakończone ością. Pęcherzyki jajowate o długości 2-3 mm i szerokości 1,5-2 mm, raczej krótsze od przysadek, brązowawozielone (zielone, w dolnej części brunatne), unerwione, brodawkowane. Dzióbek bardzo krótki, z bardzo małymi, prostymi ząbkami, z trzema znamionami. Pręciki po 3. Owoc orzeszek. Całkowicie wypełnia pęcherzyk.

Biologia i występowanie

Bylina, hemikryptofit. Rośnie na mokradłach – głównie na wilgotnych łąkach, także na brzegach rowów i zbiorników czy skraju szuwarów oraz lasów. Raczej zasobnych w wapń. Kwitnie w maju, czerwcu i lipcu. Gatunek charakterystyczny łąk z rzędu Molinietalia.