Wirtualny atlas roślin: Starzec srebrzysty / Senecio erucifolius

Starzec srebrzysty, s. wąskolistny (Senecio erucifolius L.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Występuje w Eurazji. W Polsce gatunek rzadki; rośnie w rozproszeniu na obszarze całego kraju, głównie w części południowej.

Łodyga pajęczynowato-wełnista, rozgałęziona (zwłaszcza w górze), brunatno-czerwona, o wysokości 30–100 cm, rzadko osiągająca nawet 135 cm. Wyrasta z węzłowato zgrubiałego kłącza, z którego też wyrastają podziemne rozłogi. Liście pajęczynowato-wełniste, pojedynczo-pierzastodzielne. Dolne liście ogonkowe, górne – siedzące. Odcinki liści skierowane lekko łukowato ku górze. Odcinki liści dolnych lancetowate, o szerokości 2–4 mm. Odcinki liści górnych równowąsko-lancetowate, o szerokości 1–3 mm. Całobrzegie lub odlegle ząbkowane, czasem podwinięte na brzegach. Od spodu szaro omszone. Kwiaty żółte, zebrane w koszyczki o szerokości 1,5 do 3 cm, te z kolei zebrane w podbaldach o szypułach skośnie wzniesionych. Listki okrywy eliptyczne, ostre, miękko owłosione, w liczbie około trzynastu. Cztery do sześciu dodatkowych (zewnętrznych) listków okrywy, ustawionych skrętolegle. Kwiaty języczkowe jasnożółte, płasko rozpostarte, o długości 12–15 mm i szerokości 1–2 mm, w liczbie około trzynastu. Owoc sztywno, krótko owłosiona niełupka. Puch kielichowy biały, mocno złączony z owocem, około trzy razy od niego dłuższy.

Biologia i występowanie

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od lipca do września. Rośnie na suchych murawach i w zaroślach, na odłogach oraz nasłonecznionych skrajach lasów. Liczba chromosomów 2n = 40. Gatunek charakterystyczny ziołorośli z zespołu Dauco-Picridetum hieracioidis oraz muraw kserotermicznych ze związku Cirsio-Brachypodion pinnati. Wyróżnia się odmianę: var. tenuifolius (Jacq.) DC. – liście o brzegach podwiniętych, z odcinkami liści do 2–3 mm szerokości; w Polsce dość często spotykana. Gatunek tworzy mieszańce ze starcem Jakubkiem (S. jacobaea).

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-04-04 01:20:25]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62839181. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Vascular plants of Poland – a checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. IB PAN, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
Pawłowski B., Jasiewicz A. (red.): Flora polska. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych. T. XII. Warszawa, Kraków: PAN, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1971, s. 243.
Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2017-12-29] (ang.).
Rutkowski Lucjan: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
Marek Podsiedlik, Leszek Bednorz. Aktualne rozmieszczenie Senecio erucifolius subsp. erucifolius i subsp. tenuifolius (Asteraceae) w Polsce. „Fragm. Florist. Geobot. Polon.”. 24 (1), s. 29-47, 2017. Kraków: Instytut Botaniki im. Władysława Szafera PAN. [dostęp 2017-12-26].
Senecio erucifolius na Den virtuella floran (cz.). [dostęp 2017-12-29].
The Plant List. [dostęp 2018-01-06].