Wirtualny atlas roślin: Kostrzewa poleska / Festuca beckeri

Kostrzewa poleska (Festuca beckeri (Hack.) Trautv.) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych. Występuje w Eurazji, od Beneluksu na zachodzie po Kraj Krasnojarski na wschodzie. W Polsce jest gatunkiem nieczęstym; rośnie głównie w dolinach Wisły oraz Odry.

Łodyga źdźbło o wysokości 20–60 cm, szorstkie lub owłosione w górnej części. Liście w części szczytowej szorstkie, koliste w przekroju, 7–11-nerwowe, z 5–9 żebrami, zakończone kolcem, odpadające na zimę od pochew, o spłaszczonych skrajnych żebrach. Sklerenchyma w postaci jednolitego pierścienia. Kwiaty zebrane w kłoski o długości 5–7 mm, te z kolei zebrane w wąską wiechę o długości 8–10 cm. Gałązki wiechy proste, owłosione. Plewa dolna nie dłuższa od połowy długości plewy górnej. Plewka górna w części szczytowej posiada ząbki o długości 0,2–0,5 mm. Owoc ziarniak.

Biologia i występowanie

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od maja do czerwca. Rośnie w murawach napiaskowych. Liczba chromosomów 2n = 14. Gatunek charakterystyczny śródlądowych muraw napiaskowych ze związku Koelerion glaucae.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2025-03-29 19:56:27]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=75003715. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.