Wirtualny atlas roślin: Lobularia nadmorska / Lobularia maritima

Lobularia nadmorska, smagliczka nadmorska (Lobularia maritima) – gatunek roślin kwitnących z rodziny kapustowatych. Roślina ta naturalnie występuje w regionie Śródziemnomorskim (Wyspy Kanaryjskie, Azory) i we Francji. Jest powszechnie uprawiana wszędzie tam, gdzie występuje klimat umiarkowany, bardzo popularna w Stanach Zjednoczonych. Jest rośliną miododajną.

Pokrój roślina jednoroczna (czasami udaje się ponownie uprawiać ją jako wieloletnią roślinę), osiąga od 5 do 30 cm wysokości. Łodyga bardzo rozgałęziona, z gęstymi gronami małych kwiatów. Liście mają od 1 do 4 mm długości i od 3 do 5 mm szerokości, są naprzemianległe, siedzące, dość owłosione, jajowate do lancetowatych. Kwiaty osiągają około 5 milimetrów średnicy, są pachnące, o smaku przypominającym miód, z czterema białymi, okrągłymi płatkami (lub rzadziej różowymi, różowo-czerwonymi, fioletowymi i liliowymi). Kwiaty pojawiają się przez cały sezon wegetacyjny lub przez cały rok w pomieszczeniach o temperaturze pokojowej. Są zapylane przez owady. Owoce liczne, podłużne strąki. Rozprzestrzenianie nasion odbywa się za pomocą wiatru.

Biologia i występowanie

Najczęściej występuje na piaszczystych plażach, ale może również rosnąć na polach uprawnych i nieużytkach, głównie na wapiennej glebie, na wysokości do 300 metrów nad poziomem morza.

Nazwa Lobularia pochodzi od greckiego słowa oznaczającego "mały strąk", co odnosi się do kształtu jej owoców. Nazwa gatunku maritima odnosi się siedlisk przybrzeżnych, na których występuje.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 23:19:10]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72987742. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.