Wirtualny atlas roślin: Wyczyniec łąkowy / Alopecurus pratensis

Wyczyniec łąkowy (Alopecurus pratensis L.) – gatunek wieloletniej rośliny, należącej do rodziny wiechlinowatych. Występujący pospolicie na obszarze Azji i Europy w tym na całym niżu Polskim.

Pokrój roślina o wysokości dochodzącej do ponad 100 cm, rozłogowo-luźnokępowa, wykształca silnie ulistnione pędy wegetatywne i kwiatowe. Trawa wieloletnia, rozwija się wczesną wiosną. Łodyga silnie ulistniona, źdźbła proste. Liście równowąsko-lancetowate, o szerokości 6-10 mm szorstkie z wierzchu, wyraźnie unerwione, ciemnozielone. Pochwa liściowa otwarta, wewnątrz niej krótki języczek. Kwiatostan wiecha kłosokształtna (kłos pozorny wiechowaty) o długości do 10 cm, miękka, gęsta, wielostronna. Kłoski owalne, na krótkich szypułkach z wyrastającą długą ostką, jednokwiatowe, podczas kwitnienia widoczne fioletowe pylniki.

Biologia i występowanie

Występuje na różnych glebach, tak mineralnych jak i organicznych, w warunkach wilgotnych i umiarkowanie wilgotnych. W górach występuje po regiel dolny. Hemikryptofit. Kwitnie od maja do lipca. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl. Molinio-Arrhenatheretea, All. Alopecurion pratensis, Ass. Alopecturetum pratensis. Liczba chromosomów 2n = 28.

Trawa o dobrej wartości pastewnej, stosowana głównie na umiarkowanie wilgotne łąki okresowo zalewne. Jest wytrzymały na surowe warunki klimatyczne, ale ma duże wymagania glebowe. Znajduje się w rejestrze roślin rolniczych Unii Europejskiej.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 19:22:23]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72986137. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.