Wirtualny atlas roślin: Surmia bignoniowa / Catalpa bignonioides

Surmia bignoniowa (Catalpa bignonioides Walter) – gatunek drzewa liściastego należący do rodziny bignoniowatych. Pochodzi z cieplejszych obszarów południowo-wschodnich rejonów USA. Jest uprawiany w wielu krajach świata, również w Polsce.

Pokrój drzewo dorastające do około 20 m wysokości. Ma krótki pień i szeroką koronę. Liście duże (do 20, rzadko do 25 cm długości), szerokojajowate lub sercowate, ze szczytem nagle zaostrzonym. Rzadko bywają klapowane. Blaszki zielone, za młodu nieco brązowo nabiegłe. Dojrzałe liście omszone są nieco tylko na spodzie. Kwiaty zebrane są w licznokwiatowe wiechy do 20 cm (rzadko więcej). Kwiaty obupłciowe. Korona zrosłopłatkowa, z dzwonkowatą rurką i pięcioma łatkami, duża (do 5 cm średnicy), biała, wewnątrz z żółtymi smugami, fioletowo nakrapiana. Pręciki płodne dwa. Zakwitają w czerwcu-lipcu. Owoce torebki – cylindryczne, długie (20–40 cm) i wąskie (do 0,8 cm średnicy), cienkościenne, przypominają strąki. Wewnątrz zawierają podłużną przegrodę i liczne nasiona z pęczkami włosków. Owoce pozostają na drzewie przez całą zimę do wiosny.

Roślina ozdobna, sadzona w ogrodach i parkach jako drzewo ozdobne. Ma ładny pokrój i piękne liście, które są główną ozdobą tej rośliny przez całe lato, atrakcyjne są także kwiaty, kształtem porównywane do storczykowatych i owoce. Zapach rośliny opisywany jest jako odstraszający komary i kleszcze.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 20:39:18]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72327291. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.