Wirtualny atlas roślin: Lniczka mała / Chaenorhinum minus

Lniczka mała, lnica mała, chenorinum małe (Chaenorhinum minus) – gatunek rośliny rocznej należący do rodziny babkowatych (dawniej włączany do trędownikowatych). Jest szeroko rozprzestrzeniony w Europie i Ameryce Północnej, występuje także w Azji, Ameryce Środkowej i na Nowej Zelandii. W Polsce dość częsty na niżu i pogórzu. Status we florze Polski: kenofit, efemerofit.

Łodyga rozgałęziona, wzniesiona, ulistniona. Osiąga wysokość 30 cm. Cała roślina gruczołowato, gęsto omszona. Liście ulistnienie skrętoległe. Liście równowąsko-lancetowate, lub podługowate, o długości do 3,5 cm, tępo zakończone, u nasady klinowate. Osadzone na krótkich ogonkach. Kwiaty tworzą luźny kwiatostan wyrastając pojedynczo z kątów liści na szypułkach o długości do 1,5 cm. Są to kwiaty grzbieciste z ostrogą o długości 2-4 mm. Korona o długości 6-8 mm, biało-różowawa lub jasnofioletowe, z 5 nierównymi, równowąskolancetowatymi łatkami. W niezupełnie zamkniętej gardzieli ma żółtą plamę. Szyjka słupka owłosiona u nasady, zalążnia ogruczolona, znamię szersze od szyjki. Z nasady pręcików wyrastają włoski. Owoc jajowata torebka krótsza od kielicha, osiąga długoścć do 6 mm. Ma nierówne komory pękające 2-5 klapami. Nasiona o długości do 0,75 mm, jajowate, z charakterystycznymi listewkami.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2022-09-04 00:06:39]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=67945936. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.