Wirtualny atlas roślin: Żmijowiec czerwony / Pontechium maculatum

Żmijowiec czerwony, żmijowiec ruski (Pontechium maculatum) – gatunek rośliny z rodziny ogórecznikowatych. Tradycyjnie zaliczany do rodzaju żmijowiec Echium, jednak po molekularnych analizach filogenetycznych od roku 2000 wyodrębniony jako takson monotypowy w rodzaju Pontechium. Występuje w południowej, wschodniej i środkowej Europie oraz w Turcji i na Kaukazie. Przez Polskę przebiega północna granica jego zasięgu. W Polsce jest rzadki, występuje tylko na południowo-wschodniej Lubelszczyźnie. Podejmowane są próby reintrodukcji gatunku na terenie obszaru Natura 2000 Zachodniowołyńska Dolina Bugu. Roślina stosowana jako lecznicza, ozdobna i dawniej także jako lekarstwo przeciw jadowi żmii.

Łodyga wzniesiona, do 100 cm wysokości, pokryta gęstymi, długimi, szorstkimi włosami (nie kłującymi jednak jak u żmijowca zwyczajnego). Liście liście różyczkowe lancetowate, do 25 cm długości. Liście łodygowe maleją ku górze. Kwiaty płatki korony szkarłatnoczerwone, zebrane po kilka w liczne skrętki, te z kolei zebrane w walcowaty kwiatostan o długości 10-40 cm. Rurka korony dwa razy dłuższa od kielicha.

Biologia i występowanie

Bylina. W pierwszym roku wytwarza różyczkę liściową, w drugim - pęd kwiatostanowy, który zamiera jesienią. Na wiosnę z jego nasady rozwijają się różyczki potomne. Rośnie w murawach kserotermicznych na podłożu wapiennym. Kwitnie w maju i czerwcu. Gatunek charakterystyczny rzędu Festucetalia valesiacae.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-09 00:33:34]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72427218. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.