Wirtualny atlas roślin: Wierzbownica zwieszona / Epilobium nutans

Wierzbownica zwieszona (Epilobium nutans F.W.Schmidt) – gatunek rośliny należący do rodziny wiesiołkowatych.

Łodyga wzniesiona, pojedyncza i zazwyczaj nie rozgałęziająca się. Posiada 2-4 wyraźnie widoczne listewkowate, podłużne linie. Ma wysokość 5-20 cm i w górnej części jest przylegająco owłosiona. Charakterystyczną cechą taksonomiczną jest to, że szczyt łodygi podczas kwitnienia jest zwieszony. Roślina wytwarza nadziemne, wydłużone rozłogi z zielonymi, jajowatymi liśćmi. Liście łodygowe są jajowate lub jajowato lancetowate, o tępej nasadzie i całobrzegie. Mają krótkie ogonki z uwydatnionym nerwem środkowym. Środkowe liście mają długość 8-16 mm i szerokość 4-5 mm. Kwiaty różowofioletowe o długości ok. 5 mm. Zalążnia słupka bez przewężenia, znamię pałeczkowate, niepodzielone. Owoc zazwyczaj przylegająco owłosiona (rzadko naga) torebka o długości 2,5-3 cm. Nasiona brodawkowane i zwężone na szczytach, z puchem kielichowym wyrastającym z wałeczkowatego rąbka na szczycie nasion.

Biologia i występowanie

Występuje w górach Europy Środkowej: w Alpach, górach Półwyspu Bałkańskiego, Karpatach, Pirenejach, Masywie Centralnym, Wogezach. W Polsce dość często występuje w Sudetach, rzadziej w Karpatach. W Karpatach spotykany jest w Beskidzie Śląskim na Palenicy i bardzo rzadko w Beskidzie Żywieckim na stokach Pilska, Hali Cebulowej i w rezerwacie przyrody pod Rysianką. W latach 2003-2004 odkryto w Beskidzie Śląskim kilkanaście stanowisk na stokach Baraniej Góry, Magurki Radziechowskiej i w dolinie Olzy w miejscowości Istebna. Pojedyncze stanowiska podano także w Brennej-Podskalu, na Beskidku i na polanach pod Gromniczkiem, Ślepa Dobka i Walaszne. Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Zazwyczaj rośnie na odsłoniętych, słonecznych miejscach, najczęściej na polankach, na glebach wilgotnych i lekko kwaśnych. Gatunek charakterystyczny dla Ass. Bryo-Philonotidetum seriatae i Ass. Caricetum nigrae. Tworzy mieszańce z wierzbownicą błotną (E. palustre), w. mokrzycową, (E. alsinifolium) i w. drobnolistną (E. anagallidifolium).

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-03-28 01:42:22]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62824031. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-14] (ang.).
The Plant List Epilobium nutans. [dostęp 2013-11-09].
Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.