Wirtualny atlas roślin: Hiacynt wschodni / Hyacinthus orientalis

Hiacynt wschodni (Hyacinthus orientalis L.) – gatunek byliny z rodziny szparagowatych. Pochodzi z wschodniej części basenu Morza Śródziemnego z obszaru od Azji Mniejszej poprzez Syrię do Palestyny. Poza tym często uprawiany i w innych częściach obszaru śródziemnomorskiego też spotykany jako roślina zdziczała.

Pokrój roślina dorasta do 30 cm wysokości. Organem spichrzowym jest duża cebula okryta łuskami o różnych barwach w zależności od odmiany (od białych do ciemnopurpurowych). Liście tylko odziomkowe, w liczbie 4–5, dość szeroko równowąsko-lancetowate, ciemnozielone. Kwiaty głąbik gruby zakończony kwiatostanem groniastym. Rośliny typowe liczą od 5 do 15 kwiatów w kwiatostanie, u odmian uprawnych liczba ta jest większa. Kwiaty roślin typowych niebieskie, u odmian o różnych kolorach (białe, różowe, fioletowe) o silnym i przyjemnych zapachu. Okwiat o długości 2,5 cm, z lejkowatą rurką. Słupek krótki, pręciki długie. Owoce torebki o kulistym kształcie.

Roślina ozdobna, uprawiana zwłaszcza w obszarze śródziemnomorskim i w zachodniej Europie. Hiacynty należą do najpopularniejszych roślin ogrodowych stosowanych na rabaty i obwódki. Spośród różnych roślin cebulowych, hiacynt jest najbardziej popularną rośliną pokojową, uprawianą w doniczkach. Powodami popularności jest bardzo szeroka gama kolorów, zapach, łatwość uprawy. We Francji hiacynty uprawiane są dla uzyskania olejku eterycznego używanego w perfumerii. W Polsce roślina występuje głównie w uprawie doniczkowej.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 22:48:38]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72987036. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.