Wirtualny atlas roślin: Pieprzyca gruzowa / Lepidium ruderale

Pieprzyca gruzowa (Lepidium ruderale L.) – gatunek rośliny należący do rodziny kapustowatych.

Łodyga wzniesiona, pojedyncza lub rozgałęziona, kanciasta, krótko omszona prostymi włoskami. Ma wysokość do 30 cm. Liście odziomkowe pojedynczo lub podwójnie pierzastosieczne, a ich odcinki są równowąskie lub wąskołopatkowate. Górne są siedzące, równowąskie, tępo zakończone i całobrzegie. Wszystkie liście wiotkie. Kwiaty żółtawobiałe, zebrane w silnie wydłużone grona na szczytach pędów. Przeważnie brak płatków korony, a jeśli są, to są krótsze od działek kielicha. Działki kielicha 4, wąskolancetowate o błoniastych brzegach. Pręciki zwykle 2 o żółtawych pylnikach. Owoc wąsko oskrzydlona, płaska i naga łuszczynka o długości do 2,5 cm. Na szczycie jest nieco wycięta. Nasiona jajowate, czerwonobrązowe.

Biologia i występowanie

Pochodzi z Azji i Europy Południowej, jako gatunek zawleczony rozprzestrzenił się także w Ameryce Północnej. W Polsce po raz pierwszy stwierdzono jego występowanie we wczesnym średniowieczu. Obecnie jest dość pospolity na całym niżu i w niższych położeniach górskich. Status gatunku we florze Polski: archeofit. Rozwój Roślina jednoroczna, hemikryptofit. Cała roślina wydziela nieprzyjemny zapach. Kwitnie od maja do września. Siedlisko Siedliska ruderalne: rumowiska, nasypy kolejowe, śmietniska, gruzowiska, tereny kolejowe, nieużytki. Roślina niemal wyłącznie ruderalna. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All. Sisymbrion. Genetyka Liczba chromosomów 2n = 32.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-03-28 03:38:45]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62818676. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
The Plant List. [dostęp 2018-03-06].
Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-10-27].
Jakub Mowszowicz: Flora jesienna. Przewodnik do oznaczania dziko rosnących jesiennych pospolitych roślin zielnych. Warszawa: WSiP, 1986. ISBN 83-02-00607-6.
Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
Barbara Sudnik-Wójcikowska: Rośliny synantropijne. Warszawa: Multico, 2011. ISBN 978-83-7073-514-2. OCLC 948856513.
Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-13] (ang.).