Wirtualny atlas roślin: Śnieżyca wiosenna / Leucojum vernum

Śnieżyca wiosenna (Leucojum vernum) – gatunek rośliny należący do rodziny amarylkowatych. Nazwa leucojum pochodzi od greckich słów to leucon ich – biały fiołek.

Łodyga wzniesiona, nierozgałęziona, bezlistna, o wysokości do 30 cm, przeważnie wyższa od liści. Liście odziomkowe 2–3 (rzadko cztery), równowąskie, o zaokrąglonym wierzchołku, szerokości 4–13 mm. Kwiaty jeden, rzadko dwa na szczycie łodygi, dzwonkowaty, pachnący, zwieszony. Działki okwiatu jednakowej długości, białe z żółtozieloną plamką pod szczytem. Słupek dolny o silnie zgrubiałej szyjce, pręcików sześć, krótszych od działek okwiatu. Owoce mięsista, kulista torebka z białawymi nasionami.

Biologia i występowanie

Występuje w stanie dzikim w środkowej i południowej Europie z wyjątkiem obszaru śródziemnomorskiego. W Polsce rośnie głównie w Sudetach i Karpatach, szczególnie obficie w Bieszczadach, na wysokości 530–1180 m n.p.m. Jako roślina typowo reglowa poza terenami górskimi występuje rzadko, tylko na Nizinie Śląskiej i w Wielkopolsce. W Murowanej Goślinie powstał rezerwat, gdzie można obserwować tę roślinę w jej naturalnym środowisku. Rozwój Bylina, geofit. Jest to jedna z najwcześniejszych kwitnących na wiosnę roślin. Kwitnie nawet w lutym, wśród śniegu, w marcu i w kwietniu. Zapylana jest głównie przez pszczoły. Owady wgryzają się po nektar do soczystego zgrubienia znajdującego się u dołu szyjki słupka. Przy poruszeniu pylniki wysiewają na grzbiet owada ziarna pyłku. Nasiona rozsiewane są przez mrówki (myrmekochoria). Rozmnaża się zarówno przez nasiona, jak i wegetatywnie, przez cebulki, które wytwarza. Siedlisko Rośnie w lasach łęgowych oraz na kwaśnych i wilgotnych łąkach. Lubi wilgotne lub mokre gleby brunatne i mady próchnicze o odczynie kwaśnym do zasadowego. Występuje zwykle w dużych populacjach, liczących kilkaset do kilku tysięcy egzemplarzy. Na krańcach zasięgu występowania trafiają się stanowiska, na których liczebność rośliny jest niewielka. Cechy fitochemiczne Cała roślina jest lekko trująca. Zawiera alkaloidy – leukoinę i galantaminę. Może powodować mdłości, wymioty, biegunkę oraz zaburzenia rytmu serca. Genetyka Liczba chromosomów 2n=22.

Roślina ozdobna, ze względu na ładne kwiaty i wczesnowiosenne kwitnienie chętnie sadzona w ogródkach. Jest odporna na mróz. Nadaje się do ogrodów skalnych, może być także sadzona grupami pod drzewami i krzewami. Rozmnaża się ją wegetatywnie – z cebul przybyszowych. Wymaga żyznej i wilgotnej ziemi oraz półcienistego lub cienistego stanowiska.

Cała roślina jest lekko trująca. Zawiera alkaloidy – leukoinę i galantaminę. Może powodować mdłości, wymioty, biegunkę oraz zaburzenia rytmu serca.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 23:15:45]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72985668. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.