Wirtualny atlas roślin: Śniedek baldaszkowaty / Ornithogalum umbellatum

Śniedek baldaszkowaty (Ornithogalum umbellatum L.) – gatunek bylin należący do rodziny szparagowatych. Występuje dziko na terenie Europy (z wyjątkiem jej części północnej), w północno-zachodniej Afryce, w Turcji i na Cyprze. Jako roślina introdukowana i zdziczała spotykany jest w Ameryce Północnej i w Australii. W Polsce występuje głównie na południu. Status we florze Polski: kenofit, gatunek uprawiany. Jest dość rzadki.

Łodyga bezlistna (głąbik) o wysokości do 30 cm. Wyrasta z cebuli okrytej tuniką. Liście występują tylko liście odziomkowe w liczbie 6–9. Mają szerokość 2–3 mm, są długie, wąskie, rynienkowate i dłuższe od głąbika. Przez ich środek biegnie biały pasek. Podsadki błoniaste, o długości do 3,5 cm. Kwiaty pojedyncze kwiaty osadzone na długich, poziomych szypułkach, zebrane w baldachogrono. Szypułki mają długość 3–6 cm (są dłuższe od podsadek). Kwiaty o działkach białych z zielonym paskiem. Szerokość działek – 4–6 mm. Wewnętrzna strona nitki pręcików na środkowym żebrze ma ostry ząbek. Owoc odwrotnie jajowata, ucięta na szczycie torebka.

Biologia i występowanie

Geofit cebulkowy. Rośnie na trawiastych zboczach, w sadach, ogrodach, na polach. Często zdziczały z upraw. Kwitnie od kwietnia do maja. Liczba chromosomów 2n = 18-108. Na śniedku baldaszkowatym rozwija się patogen Puccinia hordei wywołujący u jęczmienia chorobę zwaną rdzą jęczmienia.

Roślina stosowana na skalniaki oraz do tworzenia obwódek na rabatach.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 23:55:35]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72985960. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.