Gnidosz Hacqueta Pedicularis hacquetii

Łodyga prosta i nie rozgałęziająca się, wzniesiona, tęga. Osiąga wysokość 30–90 cm. Jest bruzdowana, owłosiona (zwłaszcza w górnej części). Liście ulistnienie skrętoległe. Liście nagie, duże, pierzastosieczne, piłkowano ząbkowane. Najwyższe liście są tylko pierzastoklapowane. Łatki oraz ząbki liści o szerokości 1,5–3 mm są podługowate lub jajowate. Kwiaty zebrane w szczytowy, gęsty kłos, górą zbity. Kwiaty grzbieciste, krótkoogonkowe, wyrastające w kątach wełnisto owłosionych przysadek. Kielich o 5 bardzo krótkich, trójkątnych ząbkach, z przodu rozcięty i cały owłosiony długimi włoskami. Dwuwargowa korona o długości 22–28 mm jest kremowożółta, jej rurka jest wewnątrz owłosiona. Pręciki 4, silnie owłosione. Owoc zawierająca jasnobrunatne nasiona torebka o długości ok. 1,5 cm.

Biologia i występowanie

Występuje w górach środkowej i południowej Europy: w Alpach, Apeninach i Karpatach. W Polsce wyłącznie w Tatrach i na Babiej Górze. Na Babiej Górze występuje pomiędzy Diablakiem i Kościółkami. W Tatrach do 2008 r. potwierdzono występowanie na kilkunastu stanowiskach: Długi Giewont, Dolina Białego, Dolina Litworowa, Dolina Małej Łąki, Dolina Pięciu Stawów Polskich, Dolina Roztoki, Kobylarzowy Żleb, nad Morskim Okiem, Mięguszowieckie Szczyty, Niżnia Świstówka Małołącka, Ornak, Wielka Turnia, Sucha Dolina Giewoncka, Wielka Świstówka, Wielki Giewont, Wyżnia Świstówka Małołącka. Bylina, roślina przeważnie 3-letnia, rzadko tylko 4-letnia. Pędy kwiatowe wytwarza dopiero w 3 roku życia i po dojrzeniu nasion przeważnie obumiera. Kwitnie od lipca do sierpnia, jest owadopylna. Rośnie przeważnie na słonecznych i trawiastych stokach, szczególnie w ziołoroślach. Jest półpasożytem, pasożytującym na korzeniach roślin. Liczba chromosomów 2n = 16. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.) Betulo-Adenostyletea.