Wirtualny atlas roślin: Petunia ogrodowa / Petunia ×hybrida

Petunia ogrodowa, p. zwyczajna (Petunia × atkinsiana) – mieszaniec powstały ze skrzyżowania dwóch gatunków petunii: P. axillaris Jass. i P. violacea Lindl. Jej dzicy przodkowie pochodzą z Ameryki Południowej. Jest pospolicie uprawiana w licznych krajach na całym świecie jako roślina ozdobna. Odmiany o zwisających pędach, uprawiane zwykle w doniczkach i skrzynkach określa się nazwą surfinii.

Pokrój roślina o pokładających się, podnoszących lub zwisających pędach. Cała jest lepko owłosiona i wydziela charakterystyczny zapach. Łodyga rozgałęziona, zwisająca, szorstko i lepko owłosiona. U niektórych odmian osiąga długość do 2 m. Liście ulistnienie nakrzyżległe, liście podłużnie jajowate, lub owalnie jajowate. Kwiaty kielich o działkach lancetowatych, wolnych i również lepko owłosionych. Korona kwiatu kielichowata, szeroko rozwarta, do połowy rozcięta na 5 sfałdowanych łatek, wewnątrz niej 5 pręcików i 1 słupek. U różnych odmian barwa kwiatów jest ogromnie zróżnicowana; od białej poprzez różową, czerwoną i purpurową do fioletowej. Występują także odmiany dwubarwne. Kwiaty zapylane są przez motyle nocne z rodziny zawisakowatych. Owoc torebka zawierająca liczne i drobne, kuliste, jasnobrązowe nasiona.

Roślina ozdobna. Jest w Polsce pospolicie uprawiana w przydomowych ogródkach na rabatach. Odmiany z grupy surfinii są uprawiane jako rośliny doniczkowe do ozdabiania balkonów, werand, altan, parapetów okiennych, pergoli, a także wewnątrz mieszkań. Ogromną zaletą petunii jest fakt, że obficie kwitnie i jest odporna na niesprzyjające warunki atmosferyczne: nawet po ulewnym deszczu jej kwiaty szybko się podnoszą. Okres kwitnienia ma bardzo długi – od maja do pierwszych jesiennych przymrozków. Sadzonki: w amatorskiej uprawie rozmnażanie jest trudne, zwykle kupuje się gotowe sadzonki, wyhodowane przez ogrodników pod osłonami. Podłoże: odmiany ogrodowe nie mają specjalnych wymagań co do gleby, surfinie wymagają żyznej, próchnicznej i przepuszczalnej ziemi o odczynie lekko kwaśnym (pH 5,5–6,5). Światło: wymaga bardzo dużej ilości światła, gdyż wtedy bardzo szybko zakwita – przy jego niedoborze kwitnienie może się opóźnić nawet o cztery tygodnie. Podlewanie: wymaga obfitego podlewania. Odmiany z grupy surfinii w zależności od pogody podlewać należy co kilka dni lub codziennie, a w czasie upałów – nawet dwukrotnie w ciągu dnia. Odmiany uprawiane w glebie w ogródku nie wymagają tak częstego podlewania. Nawożenie: wymaga obfitego, częstego nawożenia rozcieńczonymi nawozami wieloskładnikowymi. Rozmnażanie: nasiona wysiewa się do skrzynek pod koniec stycznia w szklarni do próchnicznej ziemi z domieszką torfu i piasku. Podłoże musi być wcześniej odkażone, sadzonki są bowiem bardzo wrażliwe na choroby grzybowe. Temperatura podczas kiełkowania powinna wynosić 20–22 °C, po wykiełkowaniu 15–18 °C. Gdy siewki mają 2–3 liście, pikuje się je do małych doniczek. Sadzonki należy nawozić co 10 dni rozcieńczonymi nawozami wieloskładnikowymi, a przed wysadzeniem do ogródka hartować.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-09 00:05:27]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72319982. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.