Zachyłka oszczepowata
Phegopteris connectilis
Zachyłka oszczepowata (Phegopteris connectilis (Michx.) Watt) – gatunek należący do rodziny zachylnikowatych. Występuje w strefie umiarkowanej i okołobiegunowej na półkuli północnej w Ameryce Północnej, Europie i Azji. W Polsce jest częsty w górach, na pogórzu i wyżynach, rozproszony na zachodzie i północy, bardzo rzadki w Wielkopolsce i na Mazowszu.
Jest to roślina trwała o wysokości od 15 do 30 cm. Kłącze około 0,3 cm grubości. Liście w zarysie trójkątnie jajowate, podwójnie pierzaste, najniższa para odcinków 1 rzędu prawie zawsze skierowana w dół, nie większa od innych nad nią położonych, wierzchołkami zwróconymi ku przodowi. Brzeg blaszek oraz nerwy górnej i dolnej strony białawo owłosione. Główna oś liścia z wierzchu gęsto owłosiona, spodem pokryta brunatnymi włoskami. Zarodnie z kilku (1–3) włoskami.
Biologia i występowanie
Występuje w cienistych, świeżych lub wilgotnych lasach, zwykle na zboczach.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-03-28 04:14:50]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62817963. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.
- Phegopteris connectilis (Michx.) Watt. W: Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2020-12-28].
- ogólne
- bylina
- roślina tworząca łany
- roślina cieniolubna
- dość częste wystepowanie
- paproć
- status gatunku we florze Polski
- takson rodzimy lub trwale zadomowiony
- forma życiowa wg Raunkiæra
- hemikryptofit
- autotrof
- cechy łodygi
- wygląd łodygi
- kłącze
- kłącze cienkie, płożące się
- siedlisko
- wilgotne lasy
- Cieniste wilgotne lasy
- miejsca zabagnione
- cechy roślin zarodnikowych
- dojrzewanie zarodników
- sierpień
- wrzesień
- czerwiec
Marek Kluszczyński
