Wirtualny atlas roślin: Świerk kaukaski / Picea orientalis

Świerk kaukaski t. świerk wschodni (Picea orientalis) — gatunek drzewa z rodziny sosnowatych (Pinaceae). Pochodzi z Kaukazu i z Azji Mniejszej. W Polsce uprawiany i lokalnie zadomowiony jako kenofit.

Pokrój drzewo w ojczyźnie osiąga 35–40 (50) m wysokości i 2 m pierśnicy, podobne z pokroju do świerka pospolitego. Pędy pędy jasne, błyszczące, bardzo cienkie, drobno owłosione. Liście igły ma bardzo krótkie (najkrótsze ze świerków), długości do 1 cm, ciemnozielone i błyszczące, grube, wałeczkowate, tępo zakończone, gęsto ułożone na górnej stronie, skierowane do przodu. Zakrywają pęd. Szyszki szyszki wąskie, wydłużone (6–9 cm), jasnobrązowe. Łuski nasienne zaokrąglone i całobrzegie.

Biologia i występowanie

Zdolność kiełkowania nasion tego gatunku wynosi 90%. Rośnie w zachodniej części Kaukazu i w Azji Mniejszej, gdzie tworzy drzewostany lite bądź mieszane z jodłą kaukaską (Abies nordmanniana). W górach występuje od 1350 do 2100 m n.p.m.

Do Europy sprowadzony w 1837 r., stosowany przede wszystkim jako drzewo parkowe. Jest jednym z najbardziej cienioznośnych gatunków świerka. Dobrze znosi klimat w Polsce, gdzie rośnie wolno i dorasta do wysokości 28 m.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-09 00:15:21]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72986809. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.