Pokrój roślina naga lub owłosiona, sinozielona, wyprostowana i zwykle z licznymi łukowato wzniesionymi rozgałęzieniami. Łodyga osiąga od 10 do 100 cm wysokości. Jest bruzdowana i białawozielona, często czerwono nabiegła.
Liście szydlaste lub równowąskolancetowate, płaskie lub nieco mięsiste. Siedzące i od nasady ku wierzchołkowi zwężają się. Na końcu z kolcem.
Kwiaty wyrastają pojedynczo lub po 2–3 w kątach przysadek w kłosokształtnych kwiatostanach wzdłuż szczytowych odcinków pędu. Przysadki podobne do liści – szydlaste i zakończone kolcem, na brzegu błoniaste. Każdy kwiat wsparty jest dwoma dłuższymi od okwiatu podkwiatkami, podobnymi do przysadek i liści. Listki okwiatu w dwóch okółkach. W zewnętrznym są trzy listki szersze, a w wewnętrznym dwa węższe. Listki te są błoniaste, ale podczas owocowania twardnieją i otulają owoc.
Owoce błoniaste, kształtu beczułkowatego lub kulistego. Zawierają czarne nasiona.
Biologia i występowanie
Roślina jednoroczna, halofit. Rośnie na piaskach i solniskach. Kwitnie od lipca do września. Liczba chromosomów 2n = 36. Nasiona rozsiewane są przez wiatr. Na pustyniach wiatr pędzi zeschnięte pędy tej rośliny wraz z nasionami, w ten sposób je rozsiewając. Są to tzw. biegacze pustynne. Roślina o działaniu alergicznym. Przy bezpośrednim kontakcie ze skórą może powodować zapalenie skóry. Jej ostre kolce przebijają skórę i stymulują reakcję uczuleniową. U osób uczulonych powoduje astmę, alergiczny nieżyt nosa i alergiczne zapalenie spojówek.
Zawiera dużą ilość soli mineralnych. W krajach Azji Zachodniej popiół pozostały po spaleniu solanki kolczystej mieszano z oliwą z oliwek i otrzymywano w ten sposób ług używany do mycia i prania. W tym samym celu używano także solanki bezbronnej lub solirodu krzaczastego. W Biblii znajdują się w 3 miejscach odniesienia do takiego zastosowania ługu: (Jr 2,22, Ml 3,2, Dn 13,17).
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-04-04 01:17:37]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62830978. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.
- Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
- Adam Jasiewicz (red.): Flora Polski. Rośliny naczyniowe. T. III. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, PAN, 1992, s. 211. ISBN 83-85444-06-8.
- Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website [online], Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2013-08-08] (ang.).
- Flowers in Israel. [dostęp 2015-01-03].
- Salsola kali (ang.). W: Flora of North America [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2013-08-08].
- The Plant List. [dostęp 2015-01-03].
- Zofia Włodarczyk: Rośliny biblijne. Leksykon. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2011. ISBN 978-83-89648-98-3.
- cechy łodygi
- szacowana wysokość łodygi
- od kolana do pasa (60 < x < 100 cm)
- cechy liści
- kształt blaszki
- liście wąskie i wydłużone