Wirtualny atlas roślin: Boimka dwurzędowa / Oreochloa disticha

Boimka dwurzędowa (Oreochloa disticha (Wulfen) Link) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny wiechlinowatych. Występuje w Alpach i Karpatach. Jest to endemit europejski. W Polsce występuje wyłącznie w Tatrach i jest tutaj rośliną pospolitą.

Wygląd i występowanie
Bibliografia

Liście wyrastają wyłącznie z korzeni, tworząc przy ziemi gęstą kępę. Są około dwa razy krótsze od źdźbła, wąskie i szydlasto zakończone. Mają sinozielony kolor i ich blaszka liściowa jest zwinięta, a nasady okryte są obumarłymi liśćmi. Są silnie zrośnięte z korzeniami, tak, że kępa jest trudna do wyrwania. Kwiaty zebrane są w kłosopodobne kwiatostany na szczycie łodyg. Nie są to jednak kłosy, lecz silnie zbite wiechy. Tworzą na osi źdźbła dwa rzędy (stąd nazwa gatunkowa rośliny). Kłoski w każdym z rzędów leżą na jednej płaszczyźnie i skierowane są w jedną stronę, na zewnątrz źdźbła. Kłoski składają się z 3-4 kwiatów osłoniętych dwoma plewami. Kwiaty składają się z jednego słupka, trzech pręcików i dwóch plew. Słupki mają nitkowato-piórkowate znamiona. Kwiaty nie zakwitają równocześnie, lecz stopniowo. Kłoski wybarwione są pasiasto na kolor zielony i fioletowoszary. Pokrój roślina tworząca gęste, niewysokie kępy. Łodyga gładkie (tylko pod samym kwiatostanem jest szorstkie) i bardzo cienkie źdźbło o wysokości 10-30 cm. Jest w ogóle nieulistnione. Owoc ziarniak.

Biologia i występowanie

Rozwój: Bylina. Kwitnie od lipca do sierpnia, wydając podczas kwitnienia delikatny zapach. Jest wiatropylna. Ziarniaki dojrzewają we wrześniu.
Siedlisko: Roślina typowo górska, oreofit. W Tatrach występuje powyżej górnego regla, w piętrze kosówki, piętrze hal i turni, aż po szczyt Gerlachu. Głównie na podłożu granitowym. Wraz z sitem skuciną tworzy wysokogórski zespół muraw. To właśnie te rośliny, często przebarwiające się na czerwono nadają Czerwonym Wierchom kolor. Boimka jest bardzo wytrzymała na mróz i wiatr, nawet w warunkach bezśnieżnych wytrzymuje silne mrozy. Jest też wytrzymała na suszę, gromadząc rosę nocną w gęstych kępkach liści.
Fitosocjologia: W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.) Juncetea trifidi.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2018-12-04 21:54:32]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=51670418. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2011-01-21].
Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
Zofia Radwańska-Paryska: Rośliny tatrzańskie (Atlasy botaniczne). Irena Zaborowska (ilustr.). Warszawa: WSiP, 1988. ISBN 83-09-00256-4.
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
Oreochloa disticha (ang.). W: The Plant List [on-line]. [dostęp 2017-01-11].
Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland : a checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.

Przypisane cechy

	ogólne	bylina
	barwa kwiatów	płatki fioletowe
	korona kwiatu i typ kwiatostanu	kwiatostan
	korona kwiatu i typ kwiatostanu	kłos
	liczba płatków	płatki trzy i mniej
	rodzaj owoców	ziarniak
	wygląd łodygi	łodyga szorstka
	wygląd łodygi	łodyga gładka
	pora kwitnienia	lipiec
	pora kwitnienia	sierpień