Wirtualny atlas roślin: Ramienica przeciwstawna / Chara contraria

Ramienica przeciwstawna (Chara contraria) – gatunek ramienicy.

PokrójStosunkowo mały makroglon (do 40 – wyjątkowo 50 – cm długości) o słabo rozgałęzionej plesze. Cienka (0,5-1 mm średnicy) nibyłodyga, cienkie nibyliście krótsze od międzywęźli. Plecha szarozielona, zwykle silnie inkrustowana węglanem wapnia, przez co krucha i delikatna. Roślina jednopienna. OkorowanieDwurzędowe. Rzędy główne wyraźnie przeważają nad bocznymi. W pewnych warunkach niezupełne lub brak, zwłaszcza na nibyliściach. NibyliścieO zmiennej długości i kształcie. Krótsze od międzywęźli. O elipsoidalnym przekroju (podobnie jak nibyłodyga). 6–8(12) członów. 6–10(12) w okółku. Zwykle ostatnie dwa, trzy, ale nierzadko także kolejne człony nieokorowane. Zakończone tępo, wcięte w węzłach. NibylistkiWewnętrzne przeważnie po pięć, zwykle dłuższe od lęgni i tępo zakończone, podczas gdy na zewnątrz brak lub słabo wykształcone (brodawkowate lub wałeczkowate). KolceO nieregularnych kształtach od brodawkowatych po wałeczkowate. Pojedyncze. W dolnych międzywęźlach słabo wykształcone, z kolei na szczytowych mniejsze, ale gęstsze. PrzylistkiSłabo wykształcone. W dwurzędowych okółkach. Zwykle w górnym okółku dłuższe i wałeczkowate,a w dolnym brodawkowate. Rzadziej oba okółki wałeczkowate, mało zróżnicowane. PlemniePojedyncze. Zazwyczaj w trzech, czterech pierwszych węzłach nibyliści. Żółtopomarańczowe. LęgniePojedyncze, choć na jednym międzywęźlu mogą leżeć dwie lęgnie i jedna plemnia. Zazwyczaj w trzech, czterech pierwszych węzłach nibyliści. Żółtozielone. Koronka szeroka u podstawy, zamknięta. ZmiennośćW wodach płytkich, w strefie falowania, zwykle mniejsze i silniej inkrustowane, w głębszych wodach, ewentualnie w łąkach innych gatunków formy bardziej wydłużone, o wiotkich nibyliściach. W wielogatunkowych płatach lub na podłożu organicznym słabsze okorowanie. Podobne gatunkiRamienica szorstka, ramienica pospolita

Biologia i występowanie

Gatunek zasadniczo słodkowodny, ale znosi niewielkie zasolenie. Nie występuje w wodach szybko płynących. Występuje głównie w jeziorach eutroficznych, choć nie w przeżyźnionych. Zwykle w wodach płytkich litoralu (wyjątkowo sięga 7 m głębokości), na różnym podłożu. Zwykle w wodach twardowodnych. Może występować w małych zbiornikach (w tym w torfiankach), a nawet rowach. Rzadko tworzy zespół roślinny Charetum contrariae, rosnąc zwykle jako domieszka w innych typach łąk ramienicowych. Często jej plecha jest podłożem dla nitkowatych glonów peryfitonowych. W sukcesji wtórnej budowane przez nią płaty czasem pojawiają się już po kilku tygodniach od powstania nowego stawu, co ma wpływ na dalszy rozwój roślinności w takim zbiorniku. WystępowanieWystępuje w większej części Europy, w Chinach, Argentynie, na Florydzie. W Polsce w całym kraju, choć zwarte zbiorowiska częściej tworzy na wschodzie i północy.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-04-04 00:23:25]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62829340. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

Mariusz Pełechaty, Andrzej Pukacz: Klucz do oznaczania gatunków ramienic (Characeae) w rzekach i jeziorach. Warszawa: Główny Inspektorat Ochrony Środowiska / Wydawnictwo Naukowe Gabriel Borowski, 2008, s. 35–36, seria: Biblioteka Monitoringu Środowiska. ISBN 978-83-7217-200-5.
Friedrich Traugott Kützing: Phycologia germanica. T. Deutschlands Algen in bündigen Beschreibungen. Nebst einer Anleitung zum Untersuchen und Bestimmen dieser Gewächse für Anfänger. Nordhausen: W. Köhne, 1845, s. 258.
Anders Langangen: Chara contraria A.Braun ex Kützing (ang.). AlgaeBase. [dostęp 2014-10-074].
Henryk Tomaszewicz: Roślinność wodna i szuwarowa Polski : (klasy Lemnetea, Charetea, Potamogetonetea, Phragmitetea) wg stanu zbadania na rok 1975. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 1979, s. 41–43, seria: Rozprawy Uniwersytetu Warszawskiego = Dissertationes Universitatis Varsoviensis, 0509-7177. ISBN 83-00-01088-2. (pol.)
Ryszard Piotrowicz: 3140 – Twardowodne oligo– i mezotroficzne zbiorniki z podwodnymi łąkami ramienic Charetea. W: Poradniki ochrony siedlisk i gatunków Natura 2000 – podręcznik metodyczny. T. 2: Wody słodkie i torfowiska. Ministerstwo Środowiska, s. 48–58. ISBN 83-86564-43-1.