Wirtualny atlas roślin: Jeżyna pachnąca / Rubus odoratus

Jeżyna pachnąca (Rubus odoratus L.) – gatunek krzewu z rodziny różowatych występujący we wschodniej części Ameryki Północnej. Gdzie indziej w uprawie, także w Polsce.

Pokrój dorasta do 3 metrów wysokości. Ma pędy bezkolcowe o łuszczącej się korze. Liście pojedyncze, pięcioklapowe, opadające na zimę. Kwiaty duże, do 5 cm średnicy, pachnące, zebrane w szczytowe baldachogrona. Owoce czerwone, bez smaku.

Jest sadzona jako krzew ozdobny. Całkowicie mrozoodporna, może być uprawiana w strefach 2-8. Preferuje przepuszczalne i średnio żyzne gleby oraz słoneczne stanowiska. Rozmnaża się przez podział korzeni, nasiona, sadzonki lub odrosty.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-03-28 05:06:06]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62821696. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-23] (ang.).
Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-04-28].
Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.