Wirtualny atlas roślin: Wolfia bezkorzeniowa / Wolffia arrhiza

Wolfia bezkorzeniowa (Wolffia arrhiza (L.) Horkel ex Wimm.) – gatunek rośliny wodnej z rodzaju wolfia, z rodziny obrazkowatych (Araceae). Jest to najmniejsza roślina okrytonasienna występująca w Europie Środkowej (najmniejszą rośliną kwiatową na Ziemi jest Wolffia angusta z Australii, która osiąga zaledwie 0,6 mm długości). Gatunek w Polsce ma dość liczne, ale rozproszone stanowiska. Występuje poza tym niemal w całej Europie, w Azji, Afryce i Australii. Roślina zawleczona została także do Kalifornii oraz Brazylii.

Pęd uproszczony do poziomu organizacji roślin plechowatych. Jedynym wyróżnialnym organem są zredukowane kwiaty. Owalny lub kulisty człon pędowy jest hybrydą rozwojową pochodzącą zarówno z zawiązków liści, jak i łodygi, według niektórych badaczy prawdopodobnie zatrzymanych częściowo na etapie rozwoju zarodkowego. Osiąga średnicę 0,5–1,5 mm, przy czym jest 1–1,3 razy tak długi jak szeroki oraz 1,2–1,5 raza tak wysoki jak szeroki. Pozbawiony jest korzeni i wiązek przewodzących. Górna powierzchnia członu pędowego jest intensywnie zielona, nie przejrzysta, z 10–100 aparatami szparkowymi. Brak komórek barwnikowych w tkance wegetatywnej (co różni ten gatunek od niektórych innych z rodzaju).

Biologia i występowanie

Hydrofit pływający, pleustofit obligatoryjny, lemnid (wolffieid). Rozwój Roślina jednoroczna, okres zimowy przeżywają na dnie zbiornika turiony. W lejkowatej kieszeni powstają zarówno pojedyncze, wegetatywne człony potomne jak i turiony. Turiony, czyli człony przetrwalnikowe są jasnozielone, kuliste i mniejsze od wegetatywnych członów unoszących się na powierzchni, zawierają dużo skrobi i spory ciężar właściwy z powodu zredukowania przestrzeni międzykomórkowych, dzięki czemu opadają na dno wraz z nadejściem chłodów. Turiony kiełkują i tworzą człony potomne, gdy temperatura przekroczy 10 °C. Kwitną bardzo rzadko, od późnej wiosny do wczesnej jesieni. Kwitnące okazy tego gatunku stwierdzone zostały w Europie dotychczas tylko na dwóch stanowiskach na Kaukazie Północnym i w Istrii. Nie udało się też uzyskać kwiatów tego gatunku w warunkach laboratoryjnych. Kwiaty są najprawdopodobniej przedsłupne i wiatro- lub wodopylne. Szerokie rozprzestrzenienie związane jest przede wszystkim z ornitochorią, o czym świadczy związek rozmieszczenia stanowisk z przebiegiem szlaków migracyjnych ptaków. Siedlisko Występuje, zwykle masowo, w wodach słodkich, często w niewielkich zbiornikach wodnych. Na 1 m2 mogą występować dwa miliony roślin z tego gatunku. Fitosocjologia Gatunek uznany jest za charakterystyczny dla zbiorowisk klasy Lemnetea minoris. Często tworzy autonomiczne synuzja w ramach zespołu Wolffietum arrhizae. Genetyka Liczba chromosomów wynosi 2n = 30, 40, 42, 44–46, 50, 60, 62.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-03-07 04:40:45]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62548932. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

Kenneth A. Wilson. The Genera of the Arales in the Southeastern United States. „Journal of the Arnold Arboretum”. 41, s. 71, 1960. C.E. Wood. Cambridge (ang.).
Gordon D. Lemon, Usher Posluszny. Comparative Shoot Development and Evolution in the Lemnaceae. „Int. J Plant Sci.”. 161(5), s. 733–748, 2000 (ang.).
Renata Afranowicz. Nowe stanowisko Wolffia arrhiza (L.) Wimm. na Żuławach Wiślanych. „Acta Botanica Cassubica”. 3, s. 105–107, 2002 (pol.).
Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski: Botanika. T. 2: Systematyka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 454. ISBN 978-83-01-13953-7.
Flora of North America: north of Mexico. New York: Oxford University Press, 1993, s. 152-153. ISBN 0-19-513729-9.
Wolffia (ang.). W: Flora of North America [on-line]. [dostęp 2010-08-27].
Wolffia arrhiza, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
Wolffia arrhiza (ang.). W: Flora of North America [on-line]. [dostęp 2010-08-27].
Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-09-25] (ang.).
Józef. Szmeja: Przewodnik do badań roślinności wodnej. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 2006, s. 319-323. ISBN 83-7326-366-7.
C.D.K. Cook: Water Plants of the World. Berlin: Springer Netherland, 1974, s. 290. ISBN 90-6193-024-3.