Wirtualny atlas roślin: Skimmia japońska / Skimmia japonica

Skimmia japońska (Skimmia japonica) – gatunek rośliny z rodziny rutowatych. Jest gatunkiem typowym rodzaju skimmia. Występuje naturalnie w Japonii, Korei w Chinach i na Tajwanie.

Pokrój w naturze przybiera postać dużego i rozłożystego krzewu (do 7 m wysokości). Uprawiane w umiarkowanych szerokościach geograficznych rzadko przekraczają 1,5 m wysokości. Roślina dwupienna, choć poprzez krzyżówki z innymi gatunkami skimmii uzyskano hybrydy obupłciowe. Wszystkie części rośliny są trujące i rozgniecione wydzielają ostry aromat. Liście trwałe, zimozielone. Lekko skórzaste, lancetowate, osiągają 7–10 cm długości. Kwiaty drobne, o słodkim zapachu i białym lub kremowym kolorze. Rozkwitają w kwietniu i mają. Są zebrane w gęste wiechy, które pojawiają się już jesienią i przez kilka zimowych miesięcy różowe pączki są ozdobą rośliny. Owoce mięsiste pestkowce koloru czerwonego o 6–12 mm średnicy, zawierające jedno nasienie.

W krajach klimatu umiarkowanego skimmia japońska jest uprawiana jako roślina ozdobna, wysadzana zarówno do pojemników jak i gruntu. Wymaga stanowiska jasnego do cienistego, bez bezpośredniego słońca i niezbyt gorącego. Zbyt odsłonięte stanowisko powoduje żółknięcie liści. Gleba lekko kwaśna (pH 4,5–5,5), nie toleruje przesuszenia. Mrozoodporna, jednak przy ostrych mrozach lepiej ją osłaniać, zwłaszcza młode okazy. Powstało wiele hybryd i form uprawnych, najpopularniejsze z nich: ‚Emerald King‘, ‚Fragrans‘, ‚Keessen‘, ‚Kew White‘, ‚Nymans‘, ‚Rubella‘, ‚Rubinetta‘, ‚Ruby Dome‘, ‚Veitchii‘, zwana też ‚Foremannii‘, ‚Wanto‘, ‚White Gerpa‘.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-09 02:04:11]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72196725. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.