Eichornia gruboogonkowa, pontederia gruboogonkowa, hiacynt wodny, hiacynt pływający (Pontederia crassipes) – gatunek rośliny wodnej z rodziny rozpławowatych (Pontederiaceae). Nazwa zwyczajowa w języku polskim i w wielu innych nawiązuje do podobieństwa kwiatostanów tej rośliny do kwiatostanów hiacyntów (Hyacinthus). Pochodzi z tropikalnej Ameryki (Amazonii), ale rozprzestrzeniony został w tropikach i ciepłych rejonach wszystkich kontynentów. Uznany został za jeden ze 100 najbardziej inwazyjnych gatunków na świecie.
Z powodu szybkości rozmnażania i zarastania powierzchni wody roślina jest bardzo szkodliwa, szczególnie dla hodowli ryb (utrudnia dopływ tlenu). Wypiera rodzime gatunki roślin, a nawet może powodować utrudnienia w żegludze. Stwarza dogodne warunki do namnażania się moskitów. Z tych wszystkich powodów znana jest też pod nazwą „zarazy wodnej”. W niektórych krajach wprowadzono zakaz wprowadzania jej do wód powierzchniowych (np. Wielka Brytania, Teksas). W roku 1944 w stanie Luizjana straty z tego powodu osiągnęły sumę 37 milionów dolarów a roślinę nazwano „chwastem miliona dolarów”. Na terenie Unii Europejskiej została ujęta na liście inwazyjnych gatunków obcych stwarzających zagrożenie. Zabronione jest wprowadzanie tej rośliny do środowiska (poza ściśle określonymi sytuacjami). W Polsce jej występowanie ograniczone jest do wód podgrzanych przez zespół elektrowni konińskich.
Ze względu na odporność na zanieczyszczenia bywa uprawiana w wodach zanieczyszczonych. Późną jesienią, po wykorzystaniu w oczyszczaniu ścieków, może być przeznaczona na kompost. W warunkach kontrolowanych może być uprawiana także jako roślina ozdobna. Bywa też stosowana do wytwarzania koszy i innych wyrobów plecionych.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2025-03-29 16:09:42]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=75289957. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.