Wirtualny atlas roślin: Kobea pnąca / Cobaea scandens

Kobea pnąca, sępota pnąca (Cobaea scandens) – gatunek rośliny należący do rodziny wielosiłowatych. Pochodzi z Ameryki Środkowej (z rejonów środkowego Meksyku), rozprzestrzenił się dziko na Nowej Zelandii i na Filipinach. W Polsce jest uprawiany jako roślina ozdobna. Nazwa rodzajowa pochodzi od nazwiska jezuickiego misjonarza Barnabasza Cobo.

Pokrój pnącze osiągające w Polsce długość przeważnie do 3 m, ale przy wieloletniej uprawie może osiągnąć nawet 7 m. Ma purpurowo podbarwione, wiotkie i kruche pędy. Do podpór przyczepia się wąsami czepnymi, również purpurowo podbarwionymi. Liście ulistnienie skrętoległe. Liście duże, parzyście pierzasto złożone z 4–6 listków, nagie i zakończone wąsami czepnymi. Jesienią przebarwiają się na czerwono-fioletowy kolor. Kwiaty wyrastają na długiej szypułce, są duże (średnica do 3 cm), dzwonkowatego kształtu o kolorze białym, różowym, czerwonym lub fioletowym (w zależności od odmiany). Młode kwiaty są zielonawe, żywych barw nabierają podczas kwitnienia. Kwitnie od lipca do października, nierównomiernie. Pojedyncze kwiaty kwitną 1–2 dni.

Szczególnie nadaje się do okrywania pergoli, altan, krat, może być rozpięta na ogrodzeniach czy na ścianie domu. Jest w Polsce przeważnie uprawiana jako roślina jednoroczna, gdyż nie jest odporna na przemarzanie, ale jeżeli jest uprawiana w pojemniku, to można ją (po przycięciu pędów 15 cm nad ziemią) przez zimę przechować w pomieszczeniu. Przezimowana roślina zakwita dużo wcześniej (bo już w maju) od otrzymanej z siewu.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2022-01-02 00:08:55]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=65800174. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.