Wirtualny atlas roślin: Drakunkulus zwyczajny / Dracunculus vulgaris

Drakunkulus zwyczajny, smocza lilia (Dracunculus vulgaris Schott) – gatunek rośliny zielnej należący do rodziny obrazkowatych. Pochodzi z Bałkanów, Wysp Egejskich i południowo-zachodniej Turcji. Introdukowany w USA, w stanach Oregon, Kalifornia, Tennessee i na wyspie Portoryko, a także we Włoszech, zachodniej Europie i północnej Afryce.

Pokrój roślina zielna o wysokości do 200 cm, przeciętnie lub bardzo rozrosła, rosnąca samotnie lub tworząca kępy. Łodyga podziemna, spłaszczona bulwa pędowa o wymiarach około 85×45 mm. Roślina tworzy bulwy przybyszowe, z obrzeżnych, przypadkowych odrośli. Liście pochwy liściowe długie, mocno skręcone w tzw. pseudo-łodygę o średnicy do 9 cm i długości do 150 cm, w kolorze zielonym z wieloma purpurowymi plamkami. Ogonki cylindryczne lub półcylindryczne w przekroju, zielone. Blaszki liści wachlarzowatopalczaste (pedate), o przeciętnych wymiarach 15×32 cm. Kwiaty roślina jednopienna. Szypułka zielona, cylindryczna w przekroju, Kwiatostan typu pseudancjum, wydłużony, o wysokości od 25 do 135 cm, wyrasta z pseudo-łodygi. Składa się z wąskiej, spiczastej pochwy o zaostrzonym wierzchołku oraz krótszej od niej lub równej długości kolby. Kolba ma zwężający się wyrostek, odpowiedzialny za wydzielanie zapachu, którego długość ponad trzykrotnie przekracza odcinek pokryty kwiatami. Pochwa z zewnątrz jest koloru zielonego; wnętrze pochwy oraz kolba są w kolorze ciemnopurpurowym. Kwiaty są ukryte w komorze utworzonej przez mocno skręconą, dolną część pochwy. Kwiaty żeńskie położone w dolnej części kolby, na odcinku do 4 cm; zaraz po nich występuje 1–5 mm, kremowy obszar nagi lub pokryty jałowymi słupkami, po którym następuje odcinek o długości do 5 cm, pokryty kwiatami męskimi. Zarodnie kremowe lub żółtozielone, szyjki słupka purpurowe, znamiona kremowe. Główki pręcika ciemnożółte, pylniki purpurowe. Owoce owocostan składa się z około 60–80 jasnoczerwonych, jajowatych jagód. Nasiona o średnicy 3–4 mm, ciemnobrązowe, spłaszczone, o pomarszczonej łupinie.

Biologia i występowanie

Rozwój Bylina, geofit. Okres wegetacyjny rozpoczyna na przełomie kwietnia i maja. Wczesnym latem, w okresie kwitnienia, wydziela zapach zgniłego mięsa, przyciągający duże muchy, chrząszcze z rodziny kusakowatych i żuki, które wpadają na noc do kwiatostanu, jak do pułapki, który opuszczają następnego dnia, obciążone ładunkiem pyłku. Siedlisko Zarośla, gaje oliwne, nieużytki i tereny stepowe, do wysokości 450 m n.p.m. Cechy fitochemiczne Roślina trująca dla kręgowców. W kwiatach obecny jest szkodliwy indol. Korzenie powodują podrażnienie skóry. Nasiona roślin zawierają wielonienasycone kwasy tłuszczoweGenetyka Liczba chromosomów 2n = 28.

Roślina magiczna Dawniej wierzono, że posiadanie korzenia lub liścia tej rośliny chroni przed wężami i żmijami, a umycie rąk w nalewce z tej rośliny pozwala bezkarnie obchodzić się z wężami. Roślina ozdobna Roślina uprawiana ze względu na atrakcyjne liście oraz kwiatostan.

Roślina trująca dla kręgowców. W kwiatach obecny jest szkodliwy indol. Korzenie powodują podrażnienie skóry. Nasiona roślin zawierają wielonienasycone kwasy tłuszczoweGenetyka

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-03-14 01:31:46]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62551564. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

BoDD – Botanical Dermatology Database. [dostęp 2020-01-10].
Peter C. Boyce: The genus Dracunculus. The Genera Dracunculus and Helicodiceros (Araceae: Aroideae). The International Aroid Society. [dostęp 2010-05-27].
Serap Saglik, Kerim Alpinar i Sedat Imre. Fatty acid composition of Dracunculus vulgaris Schott (Araceae) seed oil from Turkey. „Journal of Pharmacy & Pharmaceutical Sciences”. 5 (3), s. 231-233, 2002.
The Poison Garden. [dostęp 2010-05-27].
National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland: USDA, ARS, National Genetic Resources Program. Germplasm Resources Information Network – (GRIN). [dostęp 2010-05-27].
Dracunculus vulgaris, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
Herbert Baxter, Gerard P. Moss: Phytochemical dictionary: a handbook of bioactive compounds from plants. London: Taylor Francis, 1999, s. 94. ISBN 0-7484-0620-4.
Peter C. Boyce: The Genus Dracunculus. The Genera Dracunculus and Helicodiceros (Araceae: Aroideae). The Aroid Society. [dostęp 2010-05-27].
Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-20] (ang.).
Govaerts R.: World Checklist of Dracunculus (ang.). The Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew, 2006. [dostęp 2010-05-27].