Sit czarny Juncus atratus

Sit czarny (Juncus atratus) – gatunek byliny z rośliny sitowatych (Juncaceae).

Łodyga do 120 cm wysokości. Liście 5-6-kątne, obłe, podłużnie żeberkowane, poprzecznie przegradzane. Kwiaty czarne, zebrane w liczne główki szerokości około 5 mm, te z kolei zebrane w luźną rozrzutkę. Działki kielicha wąskolancetowate, długo zaostrzone, długości torebki, wszystkie o jednakowej długości. Owoc torebka zwężona w długi dzióbek.

Biologia i występowanie

Występuje od Europy środkowej na zachodzie po zachodnią Syberię na wschodzie. W Polsce jest gatunkiem rzadkim; roście w rozproszeniu na nizinach. Bylina, hemikryptofit. Rośnie na łąkach i torfowiskach. Kwitnie w lipcu i sierpniu. Gatunek charakterystyczny łąk selernicowych ze związku Cnidion dubii.

Roślina umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006, 2016) w grupie gatunków narażonych na wyginięcie (kategoria zagrożenia VU). Znajduje się także w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin w kategorii EN (zagrożony).

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2023-02-19 00:18:17]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=69620909. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy kwiatów
    • pora kwitnienia
      • lipiec
      • sierpień
    • kwiatostan
      • groniasty
        • prosty
          • główka
  • cechy łodygi
    • szacowana wysokość łodygi
      • od pasa do wysokości człowieka (100 < x < 200 cm)
  • cechy owoców
    • rodzaj owoców
      • suche
        • torebki
  • ogólne
    • bylina
    • Polska Czerwona Księga Roślin
  • siedlisko
    • Torfowisk
  • cechy nasion
    • rozsiewanie nasion
      • endochoria