Wirtualny atlas roślin: Sit siny / Juncus inflexus

Sit siny (Juncus inflexus L.) – kępowa roślina wieloletnia z rośliny sitowatych. Zasięg obejmuje tereny w południowej i północnej Afryce, południowej i środkowej Azji oraz niemal całej Europie. Zawleczony został do Australii, na Nową Zelandię, do Urugwaju i Kanady. W Polsce gatunek pospolity, w miejscach wilgotnych od niżu po regiel górny.

Pokrój tworzy duże, gęste kępy do 1 m wysokości z gęstą wiązką korzeni. Łodygi szydlaste, bezkolankowe, modrosine, częściowo wypełnione rdzeniem (rdzeń przerywany), u nasady (poniżej poziomu gruntu) otulone łuskowatymi, czarnobrunatnymi i błyszczącymi pochwami. Łodygi żeberkowane. Liście wyłącznie odziomkowe, szydlaste, podobne do łodyg, też modrosine. Kwiatostan rozpierzchła, luźna wierzchotka szczytowa. Wygląda na boczną ponieważ u nasady wyrasta jako przedłużenie łodygi przysadka. Kwiat niewielkie, okwiat rdzawy, pręcików 3–6. Kwitnie od czerwca do lipca. Owoc torebka jajowata, błyszcząca, ciemnobrunatna, jajowato-trójkanciasta, z małym dzióbkiem na czubku. Nasiona są drobne, rdzawe.

Biologia i występowanie

Rośnie na podmokłych łąkach i pastwiskach na glebach ciężkich i słabo przewietrzanych (poniżej 10% zawartości powietrza). Ekspansywny na siedliskach wilgotnych nazbyt intensywnie wypasanych lub wydeptywanych.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 23:00:43]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72986575. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.